De Semovente M.41M da 90/53 was de krachtigste Italiaanse tankdestroyer. Hij combineerde een 90-mm luchtafweerkanon met het chassis van de M.14/41 of M.15/42. Deze kanonnen kwamen voor het eerst in actie in Noord-Afrika, waar ze bijzonder populair ware. Foto van een op Sicilië buitgemaakte M.41M.
Italië gebruikte het chassis van de Carro Armato M.13/40 tank voor verschillende gemotoriseerde kanonnen, maar de meeste volgden de principes van de Duitse Sturmgeschütztypes en waren bedoeld als nabijsteun-aanvalsartillerie. Soms werden ze met enig succes tegen tanks ingezet, maar dat was niet hun hoofdtaak. De Italianen produceerden slechts één echt zwaar type tankdestroyer. Dit was de Semovente M.41M da 90/53. Deze maakte gebruik van het chassis van de Carro Armato M.14/41 en later de Carro Armato M.15/42 tank.
De Semovente M.41M da 90/53 had een krachtig anti-tankwapen in de vorm van het canonne da 90/53 luchtafweerkanon. Dit was een lang en zeer krachtig wapen waarvan de prestaties veel leken op die van de Duitse 8,8-cm Flak serie. De aanduiding 90/53 verwees naar zijn belangrijkste kenmerken: het 90-mm kanon had een loop met een lengte van 53 maal het kaliber. Om het kanon aan de achterzijde te kunnen plaatsen, was de motor naar de voorkant van het chassis verplaatst.
Tijdens operaties zaten er twee mannen op het kanon, achter de enige bescherming, een kanonschild. Het voertuig vervoerde zelf geen munitie: 26 granaten werden meegevoerd in een speciale conversie van de Carro Armato L6/40 lichte tank, met een rechthoekige bovenbouw die veel leek op die van de Semovente L.40 da 47/32. Nog veertig andere projectielen zaten in een trailer die werd getrokken door het munitievoertuig. De lange projectielen werden door kanonniers in de kulas geladen. Deze mannen stonden op de grond achter de Semovente M.41.
Duitse impuls
Nadat de kracht van de Duitse 8,8-cm Flak serie was opgevallen, haastten de Italianen zich om hun Semovente M.41M in productie te nemen. De eerste exemplaren kwamen in 1941 uit de fabrieken van Fiat, SPA en Ansaldo. Uiteindelijk werden er echter slechts 48 gebouwd. De belangrijkste reden voor dit kleine aantal was het gebrek aan productiecapaciteit in de Italiaanse industrie en de steeds grotere behoefte die er aan de canonne da 90/53 bestond in zijn oorspronkelijke rol: die van luchtafweergeschut.
In het veld bleek de M.41M een krachtig wapen, vooral op de uitgestrekte vlakten van de Noord-Afrikaanse woestijn. Maar toen de operaties in Noord-Afrika eindigden, kwam er ook een eind aan de taak van het kanon binnen het Italiaanse leger. Spoedig na de val van Sicilië en de invasie van het vasteland gaf Italië zich over. De Duitsers hadden dit aan zien komen en namen zoveel mogelijk Italiaans materieel in beslag. Tot hun buit behoorden onder andere diverse Semovente M.41M's. De Duitsers hadden ook al gauw de productiefaciliteiten voor de munitie van het kanonin handen en zo kwam het wapen in de Duitse legerinventaris terecht. Toen de Tweede Wereldoorlog eindigde, was de Semovente M.41M nog volledig in gebruik in Noord-Italië. Er was rond die tijd echter weinig behoefte aan in zijn hoedanigheid van anti-tankkanon, want het merendeel van de operaties vond plaats in bergachtig gebied waar maar weinig tanks waren. De Semovente M.41M's werden daarom vooral als langeafstands-artillerie gebruikt.
| Specificatie: | Semovente M.41M da 90/53 |
|---|---|
| Type: | Tankdestroyer. |
| Bouwfirma(s): | Fiat, SPA, Ansaldo, Semovente. |
| In dienst: | 1941. |
| Afmetingen: | Lengte: 5,2 m ; Breedte: 2,2 m ; Hoogte: 2,2 m. |
| Gewicht: | 17.000 kg. |
| Bewapening: | 90-mm canonne da 90/53 |
| Motor(en) | Een SPA 15-TM-41 8-cilinder benzinemotor van 108,1 kW (145 pk). |
| Prestaties: | Max. snelheid op de weg: 35,5 km/u ; Bereik over de weg: 200 km. |
| Verticaak obstakel: | 90 cm. |
| Overschrijdend vermogen: | 2,1 m. |
| Doorwaaddiepte: | 1 m. |
| Bemanning: | 3 (2 kanonniers en 1 chauffeur). |
| Gebruiker(s): | Italië, Duitsland. |