| Sauro klasse | |
|---|---|
| Type | Patrouille onderzeeboot. |
| Land van herkomst | Italië |
| Bouwfirma | Ficantieri S.P.A. |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1974-1992 / 1976-1993 / 1978- nog 4 in actieve dienst |
| Gebruiker(s) | Italiaanse marine |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 63,9 m / 6,8 m / 5,7 m. |
| Elektronica | BPS 704 oppervlaktezoekradar, IPD 70 en Thomson sonar, Torpedovuurleiding en actie informatiesysteem, ESM-systeem. |
| Bewapening | 6x 533-mm boegbuizen voor 12 A184 torpedo's of 24 magneetmijnen. |
| Vliegtuigen | geen |
| Voortstuwing | Drie GMT diesels van 2395 kW en een elektromotor van 2720 kW naar een schroef. |
| Waterverplaatsing | 1456 ton aan de oppervlakte / 1631 ton gedoken. |
| Snelheid/Bereik | 12 knp (22,2 km/u) aan de oppervlakte, 20 knp (37 km/u) onder water / 20.385 km aan de oppervlakte, 465 km gedoken. |
| Bemanning | 51 |
| Einde | zie tekst |
Tijdens de vroege jaren zeventig zag de Italiaanse marine in dat er een nieuwe onderzeeboot bereist was voor verdediging tegen amfibische landingen en voor ASW- en antischiptaken vlak voor de kust. Het resultaat was een ontwerp van Italcantieri: de Sauro klasse. De eerste twee waren de Nazario Sauro en de Carlo Fecia di Cossato, die in 1980 resp. 1979 in gebruik werden genomen nadat ze ernstige problemen hadden ondervonden met hun accu's. Twee volgende boten, de Leonardo da Vinci en de Guglielmo Marconi werden in 1981 en 1982 op stapel gezet. De klasse heeft een enkele drukromp met externe ballasttanks aan boeg en hek en een stabilisatietank in de toren. De drukromp is vervaardigd van Amerikaans HY-80 staal, dat een grotere duikdiepte mogelijk maakt dan met de eerdere Enrico Toti klasse het geval was. De hoofdbewapening bestaat uit de A184 draadgeleide torpedo tegen onderzeeboten en oppervlakteschepen. De Sauro en de Marconi zijn in 2001 resp. 2002 uit de vaart genomen.
In maart 1983 en juli 1988 werden vier extra boten besteld volgens het Improved Sauro ontwerp. Ze werden in 1988-89 en in 1994-95 door Ficantieri afgeleverd onder de namen Salvatore Pelosi, Giuliano Prini, Primo Longobardo en Gianfranco Gazzana Priaroggia. De eerste twee hebben een waterverplaatsing van 1476 ton aan de oppervlakte en 1662 ton ondergedoken, en een lengte van 64,4 m. Het tweede tweetal heeft een waterverplaatsing van 1653 ton boven water en 1862 ton onder water, en een lengte van 66,4 m. Met hun verbeterde diesels halen ze snelheden van 11 resp. 19 knopen.
Benamingen[]
Er zijn drie groepen gebouwd in vier klassen.
- Nazario Sauro klasse (Sauro I en II).
- Nazario Sauro S518: In dienst gesteld in 1980 en uit dienst genomen in 2002. Sinds 2009 is de boot tentoongesteld in het Maritiem museum te Genua.
- Carlo Fecia di Cossato S519: In dienst gesteld in 1980 en uit dienst genomen in 2005.
- Leonardo Da Vinci S 520: In dienst gesteld in 1982. Zou uit dienst genomen worden, maar wordt nog steeds gebruikt voor trainingen.
- Guglielmo Marconi S 521: In dienst gesteld in 1982 en uit dienst genomen in 2003.
- Salvatore Pelosi klasse (Sauro III) met opgewaardeerde combat systemen.
- Salvatore Pelosi S522: In dienst gesteld in 1988, nog steeds in dienst.
- Giuliano Prini S523: In dienst gesteld in 1989, nog steeds in dienst.
- Primo Longobardo klasse (Sauro IV) met opgewaardeerde combat systemen.
- Primo Longobardo S524: In dienst gesteld in 1993, nog steeds in dienst.
- Gianfranco Gazzana Priaroggia S525: In dienst gesteld in 1993, nog steeds in dienst.