M40 Gun Motor Carriage

Het eerste gemotoriseerde 155-mm kanon dat de Amerikanen in grotere aantallen produceerden tijdens de Tweede Wereldoorlog, was de M12 Gun Motor Carriage, een ontwerp dat aanvankelijk T6 heette en dat op een omgebouwd M3 chassis stond. In december 1943 werd begonnen met het ontwerp van een nieuwe wapen/chassiscombinatie. Het kanon was de 155-mm M1A1, oftewel de 'Long Tom' met twintig granaten. Het onderstel werd gevormd door het chassis van de M4A3 middelzware tank, al was dat aanzienlijk verbreed en uitgerust met een nieuwe ophanging. De achterin geplaatste motor werd verder naar voren verplaatst en er werd een spade aan de achterkant gemonteerd, die kon worden neergelaten om een deel van de terugstoot op te vangen. Onder de kulas werd een werkplatform geïnstalleerd. Het kanon had een dracht van 23.514 m en vuurde een projectiel van 43,1 kg af. Daarmee was het een nuttig wapen tegen vijandelijke artillerie en voor lange-afstandsbombardementen. De bepantsering was 12,7 mm dik.

De ontwikkeling van deze Carriage Motor, 155-mm Gun, M40 duurde langer dan gepland. Pas in januari 1945 rolden de eerste productieexemplaren van de assemblagelijn. Ze werden snel naar Europa gestuurd, waar ze net op tijd kwamen om deel te nemen aan de slag om het Derde Rijk.

M40's bestookten Keulen en waren nadien nog korte tijd in actie. Tussen januari en mei 1945 werden er maar liefst 311 M40's ( van de geplande 600) gebouwd en de productie duurde voort tot na de oorlog. Daarna kwam de M40 nog in actie tijdens de Koreaanse oorlog, waar hij uitstekend voldeed.

De M40 bood geen bescherming aan zijn bemanning, aangezien het wapen alleen ver achter de frontlinie opereerde. de stukbemanning was acht man sterk. Ze konden hun volledige persoonlijke uitrusting en wapen in het voertuig kwijt. Hetzelfde voertuig werd ook gebruikt voor een 203-mm houwitser, de Carriage Motor, 8-inch Howitzer, M43. Deze werd echter slechts in geringe aantallen gebruikt. Er werden er maar 48 van gebouwd. Na 1945 werden M40's naar andere landen geëxporteerd. Het Britse leger gebruikte het type een aantal jaren. Ook Frankrijk had er op zeker moment vrij veel van in dienst en gebruikte het type intensief in Indo-China. Eén variant van de M40, de Cargo Carrier, T30, werd gebruikt als algemeen bevoorradingsvoertuig, maar zijn belangrijkste taak was het afleveren van munitie bij de M40 batterijen.

De M40 was een voorloper voor de generatie gemotoriseerde artilleriestukken die tot in de jaren negentig van de vorige eeuw in gebruik waren. Het type werd intensief gebruikt bij proeven om de bescherming van stukbemanningen te verbeteren. daarbij werd duidelijk dat alleen een gesloten koepel afdoende bescherming bood. Elk modern gemotoriseerd geschut is daar sindsdien mee uitgerust.

Varianten

• Cargo Carrier T30: Hiervan werden er slechts een paar gebouwd, het project werd geannuleerd in december 1944 om meer chassis beschikbaar te hebben voor de M40.

• T83 Gun Motor Carriage: Prototype voor de M40 met een 155-mm M2 'Long Tom' op een verbreed M4A3E8 chassis.

• T89 Gun Motor Carriage: Prototype voor de M43.

• 8-inch Howitzer Motor Carriage M43: bewapend met een 8 inch (203mm) houwitser. Hiervan werden 48 exemplaren gebouwd.

• 250-mm Mortar Motor Carriage T94: bewapend met een 10 inch (250mm) mortier. Hiervan werd slechts een prototype gemaakt.

Specificatie:	M40.
Type:	Zelfrijdend artillerievoertuig.
Bouwfirma:	Pressed Steel Car Co.
In dienst:	1945-1960.
Afmetingen:	Lengte: 9,04 m ; Breedte: 3,15 m ; Hoogte: 2,84 m.
Gewicht:	37.195 kg.
Motor:	Een Wright (Continental) R-975 EC2 luchtgekoelde 9-cilinder stermotor van 294,6 kW (395 pk).
prestaties:	Max. snelheid: 38,6 km/u ; Bereik: 161 km.
Bewapening:	155-mm M2 kanon.
doorwaaddiepte:	1,07 m.
Bemanning:	8 (commandant, bestuurder en 6 stukbemanning).
Gebruiker(s):	Amerika, Frankrijk, Groot-Brittannië.