| Kamov Ka-25 | |
|---|---|
|
Type |
helicopter voor onderzeeërbestrijding en algemeen gebruik |
|
Land van herkomst |
Rusland |
| Bouwfirma | Kamov |
| Ontwerp | Kamov |
| Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst) | 1963 / 1972 / 1965-1977 |
| Gebruiker(s) | |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / breedte rotor / hoogte / rotoroppervlak) | 9,75 m. / 15,74 m. / 5,37 m. / 389,15 m³ |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 4765 kg. / 7500 kg. |
| Motor(en) | 2x OMKB 'Mars' (Gluhenkov) GTD-3F turboshafts met een vermogen van elk 671 kW (900 pk) |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | 209 km/u / 3350 m. / 400 km. |
| Bewapening | Voorzieningen voor torpedo's, conventionele of nucleaire dieptebommen en andere afwerpbare lading tot max. 1900 kg. |
| Bemanning | 4 |
| Gebouwd | 460 |
| Gebruik (Landen) | Bulgarije, Indië, Rusland, Syrië, Oekraïne, Vietnam, Joegoslavië |
Het eerste lid van de Ka-20/25 familie was de Ka-20, NATO codenaam: Harp. Dit toe stel werd ontworpen om tegemoet te komen aan de vraag van de sovjetmarine naar een nieuwe helikopter voor onderzeebootbestrijding die vanaf schepen kon opereren. Het toestel maakte zijn eerste vlucht in 1960. De productieversie Kamov Ka-25BSh, NATO codenaam Hormone-A, had vrijwel dezelfde afmetingen en verschijningsvorm, maar was uitgerust met operationele uitrusting en met verbeterde GTD-3F turboshaft motoren (deze werden vanaf 1973 vervangen door GTD-3BM's). Het model kwam in 1967 in dienst. Hoewel de onderromp waterdicht gesealed is, is de Ka-25 niet bedoeld voor amfibische operaties. Aan het landingsgestel zijn weliswaar vaak drijflichamen bevestigd, maar deze zijn bedoeld voor noodlandingen op het water. De cabine voldoet, maar is niet zo groot dat de bemanning rechtop kan staan. De toevoeging van extra uitrusting en apparatuur heeft het interieur doen dichtgroeien. Voor onderzeebootbestrijdingsmissies is de helikopter uitgerust met L/J-band radar (ASCC/NAVO 'Big Bulge'), OKA-2 gesleept sonar, een neerwaarts gerichte 'Tie Rod' elektro-optische sensor in de staartboom en een MAD-sensor, hetzij in een hoek achterin de cabine of in een stroomlijnkap onder de middelste staartvin. Een doosvormige geluidsboei kan ook worden weggestopt aan de stuurboordkant van de achterromp. Ook verfbommetjes of rookpotten kunnen extern worden meegevoerd. Uitgebreide avionica, defensieve systemen en navigatiesystemen zijn standaard ingebouwd.
In het normale geval is het toestel ongewapend, hoewel de helikopter kan worden uitgerust met een lang 'doodkistvormig' wapencompartiment onder de buik van het toestel, van de radarkoepel tot de staartboom. Kleine bommen of dieptebommen kunnen aan kleine pylons juist achter de neuswielen worden bevestigd. In het wapencompartiment onder de romp kan een grote verscheidenheid aan wapens worden meegenomen, inclusief nucleaire dieptebommen. Als het toestel draadgeleide torpedo's meevoert, wordt een draadgeleider aan bakboordzijde aan de voorromp bevestigd.
Naar schatting 260 van de ongeveer 450 geproduceerde Ka-25's waren Hormone-A, maar slechts een handjevol is nu nog in Russische en Oekraïense dienst, en dan vooral voor secudaire taken. Kleine aantallen Ka-25BSh's werden geëxporteerd naar andere landen. De meeste van deze toestellen waren medio 2004 nog in gebruik.
De tweede Ka-25 variant die in het westen geïdentificeerd werd en een NAVO-aanduiding kreeg was de Ka-25K, en deze werd aangeduid als Hormone-B. Deze variant is uiterlijk te onderscheiden aan zijn bolle (in plaats van platte) radarkoepel onder de neus en aan de kleine datacommunicatiekoepel onder de achterromp. De Ka-25K werd gebruikt om doelen te vinden voor raketten die vanaf schepen en onderzeeërs gelanceerd werden, en om de raketten op hun koers te geleiden. Alleen bij de Hormone-B is het onderstel intrekbaar zodat de landingspoten het radarbeeld niet verstoren.
De laatste versie van de militaire Ka-25 is de Ka-25PS, NATO codenaam Hormone-C. Dit is een reddings- en transporthelikopter. De Ka-25PS kan een aardige lading vracht of maximaal twaalf passagiers meenemen. Daardoor is het een nuttig transportmiddel van schip naar schip of tussen schepen en de wal. Een viervoudige Yagi antenne die aan veel toestellen bevestigd is, is kennelijk afgestemd op de persoonlijke radiobakens die het luchtmachtpersoneel draagt. De meeste Ka-25PS toestellen hebben ook zoeklichten en een reddingslier met een capaciteit van 300 kg. De Ka-25PS is inmiddels grotendeels vervangen door de Kamov KA-27.
Varianten[]
- Ka-25PL en Ka-25BSh (Hormone-A) Varianten gebruikt in de anti-onderzeeër rol, uitgerust met radar, dipping sonar en bewapend met torpedo's en nucleaire of conventionele dieptebommen.
- Ka-25T: (Hormone-B) Varianten worden gebruikt voor raketsturing waarbij de Ka-25T het schip locked met zijn radar.
- Ka-25PS: (Hormone-C) SAR versie
- Ka-25BShZ Mijnenvegerversie
- Ka-25B: (Hormone-A) Anti-onderzeeboot
- Ka-25F: Voorgestelde aanvalsversie
- Ka-25V: Civiele vliegende kraan, alleen een prototype
- Ka-25TL: Raketopsporende versie, ook bekend als Ka-25TI en Ka-25IV
- Ka-25C: Weinig bekende upgrade