De Schneider Trophy en Duitse geheime projecten.
Het Macchi racevliegtuig, Voor zijn tijd bloedmooi, bloedrood, maar vooral supersnel.
Na de wapenstilstand van 1918 schrompelden de defensiebudgetten overal in en er bleef nauwelijks geld beschikbaar voor de ontwikkeling van nieuwe jagers. De Schneider Trophy was echter een belangrijke stimulans voor het ontwerpen van hoogwaardige casco's en motoren. Vanaf 1934 ontwikkelde Duitsland in het geheim zijn eigen jagers.
In 1912 organiseerde de Franse zakenman Jacques Schneider een jaarlijkse race voor watervliegtuigen. Na de races van 1913 en 1914 kwam de organisatie tot stilstand door de Eerste Wereldoorlog,maar in 1919 werd de draad weer opgepikt,met als deelnemers Frankrijk, Groot-Brittannië en Italië. De hoge eisen die aan de snelle Schneider watervliegtuigen werden gesteld, vormden een belangrijke prikkel voor de Europese ontwerpers van jachtvliegtuigen. Vreemd genoeg stagneerde het ontwerpen van jagers in de VS nogal, hoewel dat land de nodige successen behaalde in de Schneider-races. In 1923 nam de US Navy met groot succes deel en zou in 1924 met gemak de race gewonnen hebben als men zich niet had teruggetrokken. In 1925 wonnen de Amerikanen opnieuw.
De supermarine S.6B, een geduchte concurent voor de Italiaanse Macchi's.
In 1926 waren de bloedrode Italiaanse Macchi eendekkers heer en meester. Daarom werd de race van 1927 in Venetië gehouden. Tegen de wensen van het ministerie van Financiën en zelfs RAF-opperbevelhebber Lord Trenchard in nam de RAF deel met een ranke S.5 eendekker, en won de race.
De volgende race werd in 1929 gehouden te Calshot in Engeland. De Supermarine S.6, die met een speciaal ontworpen Rolls-Royce R motor van 1417 kW (1900 pk) was uitgerust, versloeg andermaal de nieuwste Macchi's. Voor de race van 1931 bouwde Supermarine de S.6R en voerde Rolls-Royce de Type R op tot 1752 kW (2350 pk). De Britten wonnen daarmee voor de derde keer in successie en mochten de Schneider Trophy houden. De relatie tussen de S.6B en de latere Spitfire wordt nogal eens overschat, maar Rolls-Royce ontwikkelde vanuit de Type R later de Griffon motor, die met veel succes in de latere Spitfires werd gebruikt.
Duitse experimenten[]
Na de Eerste Wereldoorlog nam Duitsland geen deel aan de Schneider races en mocht geen jachtvliegtuigen ontwerpen. Toen Adolf Hitler in 1933 aan de macht kwam, lapte hij dat soort restricties echter aan zijn laars. Op 1 januari 1934 ontvouwde zijn productieminister Erhard Milch een plan om op 30 september 1935 4021 vliegtuigen gereed te hebben. Dat was een groter aantal dan alle overige West-Europese landen samen produceerden.
Jagerspecificatie[]
De eerste jager die in de behoefte van de Luftwaffe voorzag, was de Arado Ar 65. Terwijl dit toestel vooral als trainer werd gebruikt, ontwikkelde Heinkel de betere Heinkel He 51, die was gebaseerd op een vliegtuig dat in 1929 in het geheim voor de Sovjet-Unie was ontworpen. Grote aantallen He 51's kwamen in actie in de Spaanse Burgeroorlog, waar ze niet opgewassen bleken tegen de Polikarpov I.15. Eind 1936 werd Hermann Goerings nieuwe Luftwaffe uitgerust met de onopvallende Arado Ar 68 tweedekker, maar al in 1934 was een specificatie opgesteld voor een veel betere jager, een eendekker met een metalen dragende huid, die moest worden uitgerust met de Jumo 210 motor.
Duitse superjager[]
In 1935 werden vier kandidaten beproefd. De Arado Ar 80 was een laagdekker met vast onderstel. De Focke-Wulf Fw 159 was een parasoldekker met een intrekbaar onderstel. Heinkels sierlijke He 112 was de gedoodverfde winnaar,maar de onbekende Willy Messerschmitt deed een onverwachte,maar succesvolle poging met zijn Messerschmitt Bf 109. De Bf 109 was het eenvoudigst te produceren, maar had een geavanceerde, scherpe vleugel. Hij verpletterde de concurrentie door probleemloos een snelheid van 467 km/u te halen. Om de superioriteit van de nieuwe jager te benadrukken, bouwde Duitsland ook de Me 209, maar nadat hij op 26 april 1939 een nieuw wereldsnelheidsrecord van 755,14 km/u neerzette, werd hij gepresenteerd als de Bf 109R. Hoewel de Me 209 bedoeld was als prototype voor een nieuwe jager, werd die nooit in productie genomen.