| Ilyushin DB-3 | |
|---|---|
| Type | Middelzware tweemotorige torpedo- en lange afstandsbommenwerper |
| Land van herkomst | Rusland |
| Bouwfirma | Ilyushin |
| Ontwerp | Sergey Ilyushin |
| Productie (eerste vlucht / productie / in dienst) | 1935 / 1936-1939 / 1936- |
| Gebruiker(s) | |
| Specificatie: DB-3B | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak) | 14,22 m. / 21,44 m. / 4,19 m. / 65,60 m. |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 5030 kg. / 7745 kg. |
| Motor(en) | 2x Nazarov M-87B stermotoren elk met een vermogen van 708 kW (950 pk) |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | 439 km/u / 9600 m. / 3800 km. |
| Bewapening | Drie 7,62-mm ShKAS mitrailleurs ; op korte vluchten maximaal 2500 kg aan bommen |
| Bemanning | 3 |
| Gebouwd | 1528 |
| Gebruik (Landen) | China, Finland, Duitsland, Rusland. |
In 1935 verscheen de lange afstands-bommenwerper TsKB-26. Het was een tweemotorige metalen laagdekker met Gnome-Rhône K-14 stermotoren met een vermogen van 597 kW (800 pk). In 1936, op de dag van de Arbeid (1 mei) presenteerde testpiloot Vladimir Kokkinaki het prototype. In juli van dat jaar vestigde dit toestel twee wereld hoogterecords. Een tweede prototype, de TsKB-30, had in tegenstelling tot het eerste prototype een gesloten cockpit, was voorzien van Russische M-85 motoren en de achterkant van de romp was van metaal. Ook de TsKB-30 brak records en het toestel baarde opzien met een vlucht van 8000 km van Moskou naar Canada in 1939. Piloot Kokkinaki moest na deze vlucht van 22 uur en 56 minuten een buiklanding maken.  Op dat moment was de Ilyushin bommenwerper al meer dan twee jaar in productie voor de sovjetluchtmacht. Onder de aanduiding Ilyushin DB-3 vlogen heel wat exemplaren bij de ADD (lange afstandssquadrons) en de V-MF (marinevliegdienst). Ze bleven operationeel tot ver in de Tweede Wereldoorlog. De productie van de DB-3 eindigde in 1940 nadat 1528 exemplaren waren gebouwd. Bommenwerpers van het type DB-3 voerden een van de eerste luchtaanvallen op Berlijn uit. Ook bij de Finse luchtmacht dienden tussen 1940 en 1945 DB-3's. Vijf op de Russen buitgemaakte toestellen kregen gezelschap van zes exemplaren die de Finnen kochten van de Duitsers.
De DB-3M werd in 1939 in productie genomen. Deze verbeterde versie werd voortgestuwd door twee M-87 motoren. De DB-3T was een gespecialiseerde torpedobommenwerper die was uitgerust met Type 45-12-AN luchttorpedo's. Hiervan waren er veel in dienst. Dat was niet het geval met de in kleine aantallen gebouwde DB-3PT, een watervliegtuig uitvoering van de torpedobommenwerper met twee grote drijvers. De van wielen voorziene DB-3T leverde echter betere prestaties.
Varianten[]
- TsKB-26: Voorproef van het prototype.
- TsKB-30: Eerste echte prototype. Geen bewapening aanwezig, gebruikt voor de lange-afstandsvlucht (Moskva).
- DB-3 2M-85: Uiteindelijk productiemodel.
- DB-3 2M-86 (DB-3A): Verbeterde motor (M-86) en andere aanpassingen.
- DB-3 2M-87A (DB-3B): Model met Tumansky M-87A stermotoren.
- DB-3T: Torpedobommenwerper met zowel M-86 en M-87 motoren, bewapend met 45-36-AN of 45-36-AV torpedo's.
- DB-3TP: Bommenwerper met drijvers, gebouwd in 1938, geen productie.
- DB-3M: Model met twee verbeterde motoren, M-87B of M-88.
- DB-3F: Verving de DB-3 in 1940-1944 (bekend als de Ilyushin IL-4).
- TsKB-56/DB-4: Grotere variant van het 1940-model, het was een hoogdekker met dubbel staartvlak en twee AM-37 motoren. Geannuleerd ten voordele van de Yermolayev Yer-2
- Ilyushin IL-6.
De enige gekende tentoongestelde Ilyushin DB-3, is te zien te Monino, Rusland, in het Cental Museum of the Airforce
- Het toestel werd in de Taiga bossen gevonden, 120 km van Komsomolks-on-Armur. Het werd in 1988 naar de Irkutsk Aircraft industrial Association fabriek gebracht. Nadat de restauratie één jaar had geduurt, werd het op 22 december 1989 overgedragen aan het museum.