Heinkel He 111

Heinkel He 111
Type	Middelzware bommenwerper
Land van herkomst	Duitsland
Bouwfirma	Heinkel Flugzeugwerke
Ontwerp	Siegfried and Walter Günter
Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst)	1935 / 1935 / 1935-1945 (Spanje: 1973)
Gebruiker(s)
Specificatie: He 111 H-6
Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak)	16,40 m. / 22,60 m. / 4 m. / 87,60 m².
Gewicht (leeg / max. startgewicht)	8680 kg. / 14.000 kg.
Motor(en)	2x Junkers Jumo 211F-1 of Junkers Jumo 211F-2 V-12 omgekeerde vloeistofgekoelde zuigermotoren van 970 kW (1300 pk) elk.
Prestaties (snelheid / plafond / bereik)	440 km/u / 6500 m. / 2300 km.
Bewapening	7x 7,92-mm MG 15 of MG 81, 1x 20-mm MG FF kanon, 1x 13-mm MG 131 mitrailleur. 2000 kg. aan bommen intern, tot 3600 kg. extern.
Bemanning	5
Gebouwd	6508
Gebruik (Landen)	Militair: Bulgarije, China, Tsjechoslowakije, Duitsland, Hongarije, Roemenië, Slowakije, Rusland, Spanje, Groot-Brittannië (buitgemaakt), USA (buitgemaakt). Civiel: China, Duitsland, Roemenië.

De Heinkel He 111 was de langst dienstdoende middelzware bommenwerper van de Luftwaffe. Hij kwam voort uit een ontwerp van Siegfried en Walter Günther voor een commercieel transportvliegtuig/bommenwerper. Deze werd in 1934 geproduceerd en maakte zijn eerste vlucht op 24 februari 1935. De eerste versies hadden een conventionele getrapte voorruit en elliptische vleugels. De bommenwerperversie met deze eigenschappen, de He 111B-1, werd ingezet door het Condor Legioen in de Spaanse Burgeroorlog. De eerste productieversie met een rechte vleugelvoorrand was de He 111F. De He 111P had een geheel glazen asymmetrische neus zonder een getrapte voorruit.

De eerste He 111P's met DB 601A motoren, werden in 1939 aan de Luftwaffe geleverd. Hierna volgde de meest gebruikte variant, de He 111H met Junkers Jumo 211 motoren. De reeks varianten die in deze H-serie volgde, vormde de ruggengraat van de bommenwerpervloot van de Luftwaffe tussen 1940 en 1943. Ze namen deel aan talloze bombardementen tijdens de Slag om Engeland en werden gevlogen door de verkenningseenheid KGr 100.

De eerste versie die torpedo's meevoerde, was de He 111H-6, gevolgd door de He 111H-7 en de He 111H-9. De He 111H-8 had een grote en onhandelbare scherpe rand voor het doorsnijden van ballonkabels. De He 111H-11/R2 was het sleepvliegtuig voor 242 zweefvliegtuigen. De He 111H-14 en de He 111H-18 waren verkenningsversies met een speciale radio. De He 111H-16 was zwaarder bewapend en het He 111H-20 type bestond uit een drietal subvarianten, in totaal zestien paratroeptransportvliegtuigen, nachtbommenwerpers en sleepvliegtuigen. De He 111H-22 was bewapend met een Fi 103 vliegende bom en werd eind 1944 tegen Engeland ingezet. De meest uitzonderlijke van allemaal was de He 112 Zwilling, die uit twee samengevoegde He 111's bestond, met een nieuwe vleugel en een vijfde motor. De Zwilling werd vooral gebruikt om de enorme Messerschmitt Me 321/323 Gigant zweefvliegtuigen te slepen.

Varianten

• He 111 A-0: Tien vliegtuigen gebouwd op basis van He 111 V3, twee gebruikt voor proeven bij Rechlin, afgewezen door Luftwaffe, alle 10 werden verkocht aan China.

• He 111 B-0: Pre-productie vliegtuigen, vergelijkbaar met He 111 A-0, maar met DB600Aa-motoren.

• He 111 B-1: Productievliegtuigen als B-0, maar met DB600C-motoren. Defensieve bewapening bestond uit een flexibele Ikaria-toren in de neus A Stand, een B Stand met een DL 15 draaiende kanon-mount en een C Stand met een MG 15.

• He 111 B-2: Als B-1, maar met DB600GG-motoren en extra radiatoren aan weerszijden van de motorgondels onder de vleugels. Later werden de DB 600Ga-motoren toegevoegd en werden de vleugelkoelers teruggetrokken.

• He 111 B-3: Gewijzigde B-1 voor trainingsdoeleinden.

• He 111 C-0: Zes pre-productie vliegtuigen.

• He 111 D-0: Pre-productie vliegtuigen met DB600Ga motoren.

• He 111 D-1: Productievliegtuigen, slechts een paar gebouwd. Opmerkelijk voor de installatie van de FuG X of FuG 10, ontworpen om over grotere afstanden te werken. Hulpapparatuur bevatte richtingbepaling Peil GV en FuBI radio blinde landingshulpmiddelen.

• He 111 E-0: Pre-productie vliegtuigen, vergelijkbaar met B-0, maar met Jumo 211 A-1 motoren.

• He 111 E-1: Productievliegtuig met Jumo 211 A-1 krachtbronnen. Prototypes werden aangedreven door Jumo 210G die de originele DB 600s verving.

• He 111 E-2: Niet-productievariant. Geen bekende varianten gebouwd. Ontworpen met Jumo 211 A-1's en A-3's.

• He 111 E-3: Productie bommenwerper. Hetzelfde ontwerp als E-2, maar opgewaardeerd naar standaard Jumo 211 A-3s.

• He 111 E-4: De helft van 2.000 kg (4410 lb) bomlading extern uitgevoerd.

• He 111 E-5: Uitgerust met verschillende interne extra brandstoftanks.

• He 111 F-0: Pre-productie vliegtuigen vergelijkbaar met E-5, maar met een nieuwe vleugel van eenvoudiger constructie met een rechte in plaats van gebogen taper en Jumo 211 A-1 motoren.

• He 111 F-1: Productie bommenwerper, 24 werden geëxporteerd naar Turkije.

• He 111 F-2: Er werden er twintig gebouwd. De F-2 was gebaseerd op de F-1 en verschilde alleen in de installatie van geoptimaliseerde draadloze apparatuur.

• He 111 F-3: Geplande verkenningsversie. Apparatuur voor het afzetten van bommen vervangen door RB-camera's. Het zou Jumo 211 A-3 krachtbronnen hebben.

• He 111 F-4: Onder deze aanduiding werd een klein aantal stafcommunicatievliegtuigen gebouwd. De uitrusting was vergelijkbaar met de G-5.

• He 111 F-5: De F-5 werd niet in productie genomen. De reeds beschikbare op de P-variant toonde aan dat het superieur was.

• He 111 G-0: Pre-productie transportvliegtuig gebouwd, gekenmerkt door nieuwe vleugel geïntroduceerd op F-0.

• He 111 G-3: Ook bekend als V14, uitgerust met BMW 132Dc stermotoren.

• He 111 G-4: Ook bekend als V16, uitgerust met DB600G-motoren.

• He 111 G-5: Vier vliegtuigen met DB600Ga-motoren gebouwd voor export naar Turkije.

• He 111 J-0: Pre-productie torpedobommenwerper vergelijkbaar met F-4, maar met DB600CG-motoren.

• He 111 J-1: Productie torpedobommenwerper, 90 gebouwd, maar opnieuw geconfigureerd als bommenwerper.

• He 111 K: Exportversie van He 111 A voor China.

• He 111 L: Alternatieve aanduiding voor de He 111 G-3 burgertransportvliegtuigen.

• He 111 P-0: Pre-productie vliegtuigen gekenmerkt nieuwe rechte vleugel, nieuwe glazen neus, DB601Aa motoren, en een ventrale Bodenlafette gondel voor schutter (in plaats van "vuilnisbak" op eerdere modellen).

• He 111 P-1: Productievliegtuig, uitgerust met drie MG 15's als defensieve bewapening.

• He 111 P-2: Had FuG 10 radio in plaats van FuG IIIaU. Defensieve bewapening verhoogd tot vijf MG 15's.

• He 111 P-3: Dual control trainer uitgerust met DB601 A-1 krachtbronnen.

• He 111 P-4: Voorzien van extra bepantsering, drie extra MG 15's en voorzieningen voor twee extern gemonteerde bommenwerperrekken. Krachtcentrales bestond uit DB601 A-1s. Het interne bommenruim werd vervangen door een 835 L brandstoftank en een 120 L olietank. Sommige H-4's waren ook uitgerust met Jumo 211H-1's.

• He 111 P-5: De P-5 was een piloottrainer. Er werden zo'n 24 exemplaren gebouwd. De variant werd aangedreven door DB 601A-motoren.

• He 111 P-6: Sommige van de P-6's werden aangedreven door de DB 601N-motoren. De Messerschmitt Bf 109 kreeg deze motoren, omdat ze een grotere prioriteit hadden.

• He 111 P-6/R2: Uitgerust met /Rüstsätz 2 veldconversies later in de oorlog van overlevende vliegtuigen naar zweefvliegtuigsleepboten.

• He 111 P-7: Nooit gebouwd.

• He 111 P-8: Het bestaan ​​en de productie ervan is twijfelachtig.

• He 111 P-9: Het was bedoeld voor export naar de Hongaarse luchtmacht, door de oprichter van het project bij gebrek aan DB 601E-motoren. Slechts een klein aantal werd gebouwd en werd in de Luftwaffe gebruikt als sleepvaartuig.

• He 111 H-0: Pre-productie vliegtuigen vergelijkbaar met P-2 maar met Jumo 211A-1 motoren, baanbrekende het gebruik van de Junkers Jumo 211 serie motoren voor de H-serie als standaard.

• He 111 H-1: Productie vliegtuigen. Uitgerust met FuG IIIaU en later FuG 10 radiocommunicatie.

• He 111 H-2: Deze versie was uitgerust met verbeterde bewapening. Twee D Stands (waist guns) in de romp geven de variant zo'n vijf MG 15 machinegeweren.

• He 111 H-3: Vergelijkbaar met H-2, maar met Jumo 211 A-3-motoren. Het aantal machinegeweren kan worden verhoogd tot zeven, waarbij sommige varianten een MG 17 met riemtoevoer in de staart hebben geïnstalleerd. Soms werd een MG FF-kanon in de neus of voorste gondel geïnstalleerd.

• He 111 H-4: Uitgerust met Jumo 211D-motoren, later in productie veranderd in Jumo 211F-motoren, en twee externe bommenrekken. Twee PVC 1006L rekken voor het dragen van torpedo's kunnen worden toegevoegd.

• He 111 H-5: Net als bij H-4 werden alle bommen extern gedragen, intern bommenruim vervangen door brandstoftank. De variant zou een torpedobommenwerper met een groter bereik zijn.

• He 111 H-6: Torpedobommenwerper, kon twee LT F5b-torpedo's extern vervoeren, aangedreven door Jumo 211F-1-motoren, had zes MG 15's met optioneel MG FF-kanon in neus en/of voorwaartse gondel.

• He 111 H-6: Gemodificeerde H-6 met Heinkel HeS-11 straalmotor hieronder bevestigd

• He 111 H-7: Ontworpen als nachtbommenwerper. Net als bij H-6, staart MG 17 verwijderd, ventrale gondel verwijderd en gepantserde plaat toegevoegd. Uitgerust met Kuto-Nase versperring ballon kabel-cutters.

• He 111 H-8: De H-8 was een herbouw van H-3- of H-5-vliegtuigen, maar met een spatbord voor het doorsnijden van ballonkabels. De H-8 werd aangedreven door Jumo 211D-1s.

• He 111 H-8/R2: Uitgerust met /Rüstsätz 2-veldconversie van H-8 in zweefvliegtuigen, ballonkabelsnijapparatuur verwijderd.

• He 111 H-9: Gebaseerd op H-6, maar met Kuto-Nase ballonkabelsnijders.

• He 111 H-10: Vergelijkbaar met H-6, maar met 20 mm MG / FF-kanon in ventrale gondel en uitgerust met Kuto-Nase-ballonkabelknippers. Aangedreven door Jumo 211 A-1s of D-1s.

• He 111 H-11: Had een volledig gesloten dorsale kanonpositie en verhoogde defensieve bewapening en bepantsering. De H-11 was uitgerust met Jumo 211 F-2's.

• He 111 H-11/R1: Als H-11, maar uitgerust met / Rüstsätz 1 veldconversiekit, met twee 7,92 mm (0,312 inch) MG 81Z twin-gun eenheden in taille posities.

• He 111 H-11/R2: Als H-11, maar uitgerust met /Rüstsätz 2 veldombouwset, voor ombouw tot zweefvliegtuig.

• He 111 H-12: Aangepast om Hs 293A-raketten te dragen, uitgerust met FuG 203b Kehl-zender en ventrale gondel verwijderd.

• He 111 H-14: Pathfinder, uitgerust met FuG FuMB 4 Samos en FuG 16 radioapparatuur.

• He 111 H-14/R1: Versie met zweefvliegtuig.

• He 111 H-15: De H-15 was bedoeld als lanceerplatform voor de Blohm & Voss BV 246.

• He 111 H-16: Uitgerust met Jumo 211 F-2-motoren en verhoogde defensieve bewapening van MG 131-machinegeweren, twee MG 81Z's en een MG FF-kanon.

• He 111 H-16/R1: Als H-16, maar met MG 131 in elektrisch bediende rugkoepel.

• He 111 H-16/R2: Als H-16, maar omgebouwd tot zweefvliegtuig.

• He 111 H-16/R3: Als H-16, aangepast als pathfinder.

• He 111 H-18: Gebaseerd op H-16/R3, was een padvinder voor nachtoperaties.

• He 111 H-20: Defensieve bewapening vergelijkbaar met H-16, maar sommige vliegtuigen hebben elektrisch bediende rugkoepels.

• He 111 H-20/R1: Kon zestien parachutisten vervoeren, uitgerust met springluik.

• He 111 H-20/R2: Was een vrachtschip en zweefvliegtuig sleepboot.

• He 111 H-20/R3: Was een nachtbommenwerper.

• He 111 H-20/R4: Kon twintig 50 kg (110 lb) SC 50 bommen dragen.

• He 111 H-21: Gebaseerd op de H-20/R3, maar met Jumo 213 motoren.

• He 111 H-22: Opnieuw aangewezen en gewijzigde H-6, H-16 en H-21's die werden gebruikt om V1-vliegende bommen te lanceren.

• He 111 H-23: Gebaseerd op H-20/Rüstsätz 1 (/R1) veldconversiekit, maar met Jumo 213 A-1-motoren.

• He 111 R: Project voor bommenwerpers op grote hoogte.

• He 111 U: Een valse aanduiding werd voor propagandadoeleinden toegepast op het ontwerp van de Heinkel He 119 hogesnelheidsverkenningsbommenwerper die in november 1937 een FAI-record vestigde. De ware identiteit wordt de geallieerden pas na de Tweede Wereldoorlog duidelijk.

• He 111 Z-1: Twee He 111 casco's aan elkaar gekoppeld door een nieuw centraal vleugelpaneel met een vijfde Jumo 211-motor, gebruikt als sleepboot voor de Messerschmitt Me 321.

• He 111 Z-2: Langeafstandsbommenwerpervariant op basis van Z-1.

• He 111 Z-3: Langeafstandsverkenningsvariant op basis van Z-1.

• CASA 2.111: Het Spaanse bedrijf CASA produceerde ook een aantal sterk gewijzigde He 111's onder licentie voor inheems gebruik. Deze modellen werden CASA 2.111 genoemd en deden dienst tot 1973.

• Legertype 98 middelgrote bommenwerper:Evaluatie en voorgestelde productie van de He 111 voor de luchtdienst van het keizerlijke Japanse leger