| Handley Page O/100 - O/400 | |
|---|---|
| Type | Zware Bommenwerper |
| Land van herkomst | Groot-Brittannië |
| Bouwfirma | Handley Page Aircraft Compagny |
| Ontwerp | |
| Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst) | 1915 / 1916 / 1916-1922 |
| Gebruiker(s) | Royal Air Force, Royal Naval Air Service |
| Specificatie: Handley Page O/400 | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak) | 19,16 m. / 30,48 m. / 6,71 m. / 153,10 m². |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 3856 kg. / 6360 kg. |
| Motor(en) | 2x Rolls-Royce Eagle VIII 12-cilinder V-motoren van 270 kW (360 pk). |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | 157 km/u / 2600 m. / 8 uur vliegduur |
| Bewapening | 5x Lewis 7,7-mm mitrailleurs op draaipunten, maximaal 907 kg aan bommen. |
| Bemanning | 4 tot 5 |
| Gebouwd | 600 |
| Gebruik (Landen) | Civiel: China, Indië, Polen, Groot-Brittannië ; Militair: Australië, China, Groot-Brittannië, Amerika. |
Toen de Admiraliteit in december 1914 een specificate uitvaardigde voor een grote tweemotorige patrouillebommenwerper, verloor Handley Page geen moment en toog aan het werk. Het prototype dat ontstond, de Handley Page O/100, was het grootste vliegtuig dat tot dan toe in Groot-Brittannië was gebouw.
De O/100 was uitgerust met twee Rolls-Royce Eagle II motoren van 19 kW(266pk) in gepantserde motorgondels tussen beide vleugels, vlak naast de romp. De bemanning zat in een beglaasde cockpit met bepantsering in de vloer en de zijkanten.
Bij de eerste vlucht van de O/100 bleek dat het toestel ontoereikend presterde, waarop een tweede prototype werd gebouwd met een herziene cockpit voor twee bemanningsleden (en een mogelijkheid voor een neusschutter). De bepantsering van de cockpit en de meeste motorbepantsering werden weggelaten en er werden nieuwe radiateurs voor de watergekoelde motoren geïnstalleerd.
In augustus 1916 werd het eerste 'Handly Page Squadron' opgericht. De eenheid werd eind oktober of begin november operationeel. De eerste officiële aanval vond plaats op 16 maart 1917 op een spoorwegemplacement dat in handen van de vijand was.
De effectievere Handley Page O/400 werd geleverd vanaf begin 1918. Dit was een verbeterde versie van de O/100, met sterkere Rolls-Royce Eagle motoren, een ander brandstofsysteem en radiateurs en een persluchtstartsysteem.
De productie van de O/100 omvatte slechts 46 toestellen, maar van de O/400 werden aanzienlijk meer exmplaren operationeel voor het einde van de oorlog. In de nacht van 14 september 1918 viel een vloot van 40 O/400's doelen in het Saargebied aan. Rond deze tijd werden de toestellen ook voor het eerst uitgerust met bommen van 748kg, de zwaarste vliegtuigbommen die de Britten tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikten.
De RAF ontving meer dan 400 O/400's voor de wapenstilstand in november 1918. Het type bleef in geringe aantallen tot eind 1919 deel uitmaken van de sterkte.
De US Army Air Service verwierf aan het einde van de oorog een squadron O/400's met Liberty motoren. Ze vormden in de jaren 1920 de Amerikaanse zware bommenwerpersmacht. De Amerikaanse O/400's speelden een rol bij de veelbesproken demonstratie van generaal Billy Mitchell, waarbij hij aantoonde dat vliegtuigen zwaar gepantserde slagschepen tot zinken konden brengen.
Varianten[]
- O/7: Exportversie voor China, voorzien voor 14 passagiers, grotere motorgondels om benzinetanks in te plaatsen, 12 conversies.
- O/10: Versie voor 12 passagiers, 10 conversies.
- O/100: Originele versie met twee Rolls-Royce Eagle II motoren van 190 kW (260 pk), twee prototypes en 42 productietoestellen gebouwd.
- O/400: Krachtigere versie met twee Rolls-Royce Eagle VIII motoren van 270 kW (360 pk), voorzien van een drift sight Mk 1A bommenrichttoestel, 554 gebouwd.