Grumman F9F Panther

Grumman F9F Panther
Type	Gevechtsvliegtuig voor vliegdekschepen
Land van herkomst	USA
Bouwfirma	Grumman
Ontwerp
Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst)	1947 / 1949 / 1949-1954
Gebruiker(s)
Specificatie
Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak)	11,30 m. / 11,58 m. / 3,73 m. / 23,23 m²
Gewicht (leeg / max. startgewicht)	4603 kg. / 8492 kg.
Motor(en)	1x Pratt & Whitney J42-P-6/P-8 turbojet van 26.5 kN met waterinjectie
Prestaties (snelheid / plafond / bereik)	925 km/u / 13.600 m. / 2177 km.
Bewapening	4 × 20 mm AN/M3 (Hispano-Suiza HS.404) kanonnen, 6x 127-mm raketten of 907 kg. bommen aan ophangpunten onder de vleugels.
Bemanning	1
Gebouwd	1382
Gebruik (Landen)	Argentië, Verenigde Staten

De eerste van Grummans fameuze 'katten' met straalvoortstuwing was de Grumman F9F Panther. Het toestel had niet de uitstraling van de eerdere Grumman F8F Bearcat, maar verwierf zich niettemin een goede reputatie als een stoere en robuuste jager. De Panther schreef geschiedenis door als eerste vliegdekstraaljager ten strijde te trekken, en voldeed goed in Korea, waar het toestel intensief gebruikt werd door de US Navy en US Marine Corps.Tegen de tijd dat de productie eind 1952 ten einde liep, waren er bijna 1400 afgeleverd.

Aanvankelijk zou de F9F een viermotorige tweezits nachtjager worden, maar daarvan werd afgezien voordat het ontwerp voltooid was. Grumman verlegde daarop de aandacht naar een eenmotorige eenzits straaljager voor overdag. Er werden twee prototypes besteld met de aanduiding XF9F-2. Het eerste toestel maakte, voorzien van een geïmporteerde Rolls-Royce Nene motor op 24 november 1947 zijn eerste vlucht. Die verliep zo veelbelovend dat meteen aanzienlijke orders werden geplaatst voor de productieversie, de F9F-2 met een in licentie gebouwde Pratt & Whitney J42 kopie van de Nene. Hoewel de F9F-2 het eerste productiemodel was, was het eerste model dat operationeel werd de F9F-3, dat was uitgerust met de iets minder krachtige J33 motor. Deze versie werd in mei 1949 in gebruik genomen door US Navy Fighter Squadron VF-51, maar er werden uiteindelijk slechts 54 F9F-"'s afgeleverd, waarvan de meeste later tot F9F-2 standaard werden omgebouwd. De volgende was de F9F-4 met de Allison J33-A-16. Deze variant werd november 1949 geleverd, ongeveer een maand voor de eerste vlucht van wat de meest gebouwde en ook laatste telg van de Panther-familie zou worden:de F9F-5 met Pratt & Whitney J48 motor (een in licentie gebouwde Rolls-Royce Tay). Er werden er meer dan 600 van gebouwd. Eind 1952 werd de productie gestaakt. Tot het totale aantal Panthers behoorden ook enkele F9F-5P fotoverkenners. De F9F-5 Panther was de laatste versie die operationeel werd. In oktober 1958 nam VAH-7 afscheid van de laatste exemplaren, hoewel nadien nog veel Panthers bij trainingseenheden actief bleven. Ook werden onbemande F9F-5KD (na 962:DF-9E) oefendoelvliegtuigen voor het testen van geleide raketten gebruikt.

Varianten

• XF9F-2: De eerste twee prototypes.

• XF9F-3: Het derde prototype.

• F9F-2: Eerste productiemodel, uitgerust met een Pratt & Whitney J42 motor.

• F9F-2B: Versie met ophangpunten onder de vleugels voor raketten en bommen. Alle F9F-2's werden later naar de B-standaard geüpgraded waardoor de B in de naam verdween.

• F9F-2P: Ongewapende foto-verkenner gebruikt in Korea.

• F9F-3: Uitgerust met een Allison J33 motor als verzekering, nadat er problemen waren met de J42. Later werden ze uitgerust met een J42 motor, 54 gebouwd.

• XF9F-4: Prototype gebruikt voor de bouw van de F9F-F4.

• F9F_4: Versie met een langere romp voor meer brandstofcapaciteit en uitgerust met een J33 motor. De meeste werden later uitgerust met een J42 motor.

• F9F-5: Identiek aan de F9F-4, maar uitgerust met een Pratt & Whitney J48 motor.

• F9F-5P: Ongewapende foto-verkenner met een langere neus. 616 gebouwd.

• F9F-5K: Nadat het toestel uit actieve dienst werd genomen, werden er enkele geconverteerd naar drones.

• F9F-5KD: Sleper voor de F9F-5K drones, naam verandert naar DF-9E in 1962.