| Hotel klasse (Project 658). | |
|---|---|
| Type | Nucleaire onderzeeër |
| Land van herkomst | Rusland |
| Bouwfirma | Severodvinsk |
| Ontwerp | P.Z. Golosovskiy |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1958-1961 / 1959-1962 / 1960-1991. |
| Gebruiker(s) | Russische marine |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 114 m. /9,20 m. /7,31 m. |
| Bepantsering | |
| Bewapening | D-2 raketsysteem met drie R-13 (SS-N-4) raketten (Hotel I) of D-4 raketsysteem met drie R-21 (SS-N-5 'Sark') raketten |
| Elektronica | 1x 'Snoop Tray' oppervlakte zoekradar, 1x Herkules sonar en 1x Feniks sonar |
| Voortstuwing | 2x Drukwaterreactoren naar 2 schroeven |
| Waterverplaatsing | 5500 ton gedoken |
| Snelheid/Bereik | 18 knopen (26 knopen gedoken) |
| Bemanning | 104 |
| Einde | zie tabel |
De eerste met kernenergie aangedreven Sovjet-onderzeeër was de Project 658, die in NAVO-rapporten de aanduiding Hotel klasse kreeg. De eerste kiel voor deze klasse werd gelegd op 17 oktober 1958. Er werden te Severodninsk acht boten voltooid tussen 1960 en 1962. Ze werden uit de vaart genomen in de periode 1988-1991. Zij voerden drie R-13 (SS-N-4) kernraketten mee,rechtop in de rugkam. Daar ze bijna 12 m. lang waren, maakte de stand van de raketten een uitstulping in de kiel onder de achterzijde van de rugkam noodzakelijk. Achteraf bezien hadden de raketten een gering bereik, slechts 650 km. De onderzeeërs hadden de Atlantische Oceaan moeten oversteken vanuit hun basis in de Barentszzee om Amerika te kunnen bedreigen. Zij moesten aan de oppervlakte komen om de raketten te lanceren, en het kostte 12 minuten om ze alle drie af te vuren. In de periode 1965-1970 werd deze klasse voorzien van het R-21 raketsysteem (SS-N-5 'Sark') met een bereik van 1400 km.
De K-55 en de K-178 werden ontdaan van hun kernraketten en dienden in de Stille Oceaan tot hun buitendienststelling. De andere boten maakten deel uit van de Noordelijke Vloot. De K-145 kreeg een opwaarderingsbeurt in 1969-1970, slechts zes jaar na indienststelling. De romp werd 13 meter verlengd en de toren werd vergroot om er zes R-29 SLBM's (SS-N-8 'Sawfly') in te kunnen plaatsen. Dit was voor testdoeleinden. Deze boot kreeg in het Westen de klasse-aanduiding Hotel III.
De K-40 werd in 1977 omgebouwd tot communicatieboot, omdat de Sovjets geen wereldwijd net van hogefrequentiestations hadden en vertrouwden op communicatieschepen om orders door te geven.
De K-19 werd de meest beruchte boot en werd bekend als de 'Hiroshima' nadat verschillende reactorstoringen twee complete bemanningen door een overdosis straling hadden uitgeschakeld. De eerste ramp vond plaats op 4 juli 1961 toen een lek in de reactoren werd ontdekt. Verschillende bemanningsleden gingen de radioactieve ruimtes binnenom te proberen het lek te dichten, wetende dat dat hun dood betekende. Maar de pogingen waren tevergeefs. De bemanning werd van boord gehaald en de K-19 werd naar een haven gesleept. Acht man stierven kort daarop aan stralingsbrandwonden. Het aantal gevallen van kanker bij hun kameraden was schrikbarend. De reactor werd in de jaren 1962-1964 vervangen.
De K-19 raakte op 4 februari 1972 in brand tijdens een patrouille voor de kust van Newfoundland. Er waren meer dan 30 schepen betrokken bij de reddingsoperatie maar het bestrijden van de brand kostte aan 28 bemanningsleden het leven. Over dit trieste verhaal is een film gemaakt die in 2002 uitkwam, K-19 Widowmaker. De boot werd in 1991 buiten dienst gesteld.
|
Kiel |
Te water | In dienst | Einde | |
|---|---|---|---|---|
| K-19 | 1958 | 1959 | 1960-1991 | verschroot |
| K-33/K-54 | 1959 | 1960 | 1960-1987 | verschroot |
| K-55 | 1959 | 1960 | 1960-1989 | verschroot |
| K-40 | 1959 | 1961 | 1961-1987 | verschroot |
| K-16 | 1960 | 1961 | 1961-1987 | verschroot |
| K-145 | 1961 | 1962 | 1962-1989 | verschroot |
| K-149 | 1961 | 1962 | 1962-1991 | verschroot |
| K-178 | 1961 | 1962 | 1962-1990 | verschroot |