| Leyland Hippo | |
|---|---|
| Type | Zware truck |
| Land van herkomst | Groot-Brittannië |
| Bouwfirma | Leyland Motors |
| Ontwerp | |
| Productie (ontwerp / productie / in dienst) | 1938 / 1938- ? / 1944-jaren '80 |
| Gebruiker(s) | Britse leger en privé |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / breedte / hoogte) | 8,31 m. / 2,46 m. / 3,33 m. |
| Gewicht | leeg: 8941 kg. / geladen 19.711 kg. |
| Motor(en) | Leyland Type L 6-cilinder dieselmotor van 74,6 kW (100 pk.) |
| Prestaties (snelheid / bereik) | 60 km/u / 837 km. |
| Bewapening | geen |
| Doorwaaddiepte | |
| Hellingshoek | |
| Verticaal obstakel | |
| Overschrijdend vermogen | |
| Bemanning | 2 |
| Gebouwd | |
|
Gebruik (Landen) |
Groot-Brittannië |
De tientons Leyland Hippo 6x4 truck werd in 1944 operationeel en bewees zijn waarde als zware truck tijdens de slotfase van de geallieerde opmars door Noordwest-Europa. De grote laadbak had een verzonken laadvloer tussen de wielkasten, waardoor hij relatief laag ten opzichte van de grond was. Dat was een belangrijk voordeel in een tijd waarin nog weinig vorkheftrucks in gebruik waren en veel goederenoverslag met de hand gebeurde. De lading werd tegen weer en wind beschermd door een canvas huif over stalen buizen.
De oorspronkelijke Hippo Mk 1 was gebaseerd op een vooroorlogse commerciële open truck met een canvas huif en een vaste voorruit. De Hippo Mk 2 had een geheel stalen cabine en enkele achterwielen. De Hippo Mk 2A had dubbele wielen met 1050-22 banden. Een bezwaar van de Mk 2A was dat voor de voor- en de achteras aparte reservewielen moesten worden meegenomen.
Naast de basisversie voor algemeen gebruik waren veel Hippo's uitgerust met grote gesloten laadbakken. Ook werden meerdere uitklapbare vaste opbouwen ontwikkeld, die grotendeels hetzelfde basisontwerp hadden. De zijpanelen van deze versies bestonden uit een onder- en een bovenplaat. De bovenste helft kon worden opgeklapt en fungeerde dan als dakverbreding. De onderste helft kon worden neergeklapt en vormde een verbreding van de laadvloer. Voertuigen konden ook aan elkaar gekoppeld worden om samen een complete mobiele werkplaats te vormen.
Tot de dichte varianten behoorden een rijdende fotoontwikkelcentrale, een filmkopieercentrale, een mobiele offsetdrukkerij en een mobiele fotomechanische offsetdrukkerij met drukmachine, werkbladen en platenrekken. Al deze dichte cabines hadden slechts één deur in de achterkant. Het reservewiel werd verplaatst van achter de cabine naar een plek onder de achterkant van het chassis.
Naoorlogse aanvullingen waren de 9092-liter AVTUR tankwagenopbouw en de Coles Mk 7 of Neal Type QMC kraan. Leyland Hippo's waren na de oorlog nog vele jaren bij het Britse leger in gebruik, en ook civiele varianten werden tot ver in de jaren tachtig nog veelvuldig gebruikt.