| Dornier Do 18 | |
|---|---|
| Type | Middellangeafstands verkenningsvliegboot |
| Land van herkomst | Duitsland |
| Bouwfirma ('s) | Dornier Metallbauten GmbH, Weser Flugzeugbau |
| Ontwerp | |
| Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst) | 1935 / 1936 / 1936-1941 |
| Gebruiker(s) | Duitse luchtmacht |
| Specificatie: Do 18D-1. | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak) | 19,23 m. / 23,70 m. / 5,32 m. / 98 m² |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 6680 kg. / 8500 kg. (met katapult: 10.000 kg.) |
| Motor(en) | 2x Junkers Jumo 205C-4 tegenovergestelde diesel zuigermotoren van 451 kW (605 pk) elk. |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | 250 km/u / 4350 m. / 3500 km. |
| Bewapening | 2x 7,92-mm Rheinmetall MG 15 machinegeweren, 2x 50 kg. of 100 kg. bommen |
| Bemanning | 4 |
| Gebouwd | 170 |
| Gebruik (Landen) | Duitsland |
De Dornier Do 18 was de uitkomst van een serie succesvolle vooroorlogse vliegboten, die in de jaren twintig was begonnen met de Dornier Wal (walvis) en zich voortzette via de transatlantische postvliegtuigen (de Monsun, de Zyklon, de Zephir, de Pampero en de Aeolus). De Do 18 was de eerste belangrijke militaire versie van dit aantrekkelijke toestel. De Do 18D-1 en de Do 18D-2, voorzien van twee in één gondel geplaatste vloeistofgekoelde Jumo 205C diesellijnmotoren van 451 kW (605 pk), verschenen in 1938 en werden in september van dat jaar operationeel. Het werd de norm dat de tweede Staffel van elke Küstenfliegergruppe van de Luftwaffe uitgerust werd met de Do 18, terwijl de andere meestal met Heinkel He 59 watervliegtuigen vlogen. De bewapening van deze toestellen bestond uit een enkel 7,92-mm machinegeweer in een open boegpositie en een andere midscheeps.
In 1939 werd de krachtigere Do 18G-1 ingevoerd, die twee Jumo 205D motoren van 656 kW (880 pk) had, en een 13-mm Maschinengewehr MG 131 in een open boegpositie en een elektrische kanonskoepel midscheeps met een enkel 20-mm MG 151 kanon. In het begin van WO II waren de Küstenfliegergruppen 106, 406 en 906 uitgerust met de Do 18G. Het was een toestel van de 2./KüFlGr 106 dat het eerste slachtoffer werd van Britse kanonnen, op 26 september 1939 schaduwden drie Do 18's grote Britse slagschepen op de Noordzee toen ze aangevallen werden door negen Blackburn Skua's van No.803 Squadron van de Fleet Air Arm, een van de Dorniers werd tot landen gedwongen en nadat de bemanning door een Britse destroyer aan boord was genomen, werd het met kanonvuur tot zinken gebracht. In 1940 werden er in totaal negenenveertig Do 18G's geproduceerd, maar de productie werd in september van dat jaar gestaakt nadat er minder dan honderd toestellen, waaronder zeventig Do 18G's, waren gebouwd. Tijdens de Slag om Frankrijk vlogen zes Staffeln met Do 18G's, maar in juni 1940 werden de meeste teruggetrokken om omgebouwd te worden tot de Do 18H trainer met dubbele besturing en de Do 18N-1 reddingsvariant. Tijdens de Slag om Engeland was alleen 2./KüFlGr 106 nog operationeel met de Do 18, en het merendeel van zijn werk bleef beperkt tot luchtzeereddingswerk in het Kanaal. 3./KüFlGr 906 werd evenwel weer operationeel en bleef tot 1942 met de Do 18 boven de Noordzee vliegen, toen ze werden vervangen door de Blohm und Voss BV 138's.
Varianten[]
- Civiel.
- Do 18E: Gewone versie, uitgerust met 2x Jumo 205C-1 motoren, 4 gebouwd.
- Do 18F: Langeafstands versie (V7 D-ANNE Zyklon), met grotere vleugels en startgewicht, een gebouwd.
- Do 18L: Versie voor recordvluchten (D-ANHR), opgewaardeerd met BMW 132M stermotoren, een conversie.
- Militair.
- Do 18D: Eerste militaire versie, uitgerust met twee Jumo 205C motoren van 451 kW (605 pk), 79 gebouwd.
- Do 18G: Opgewaardeerde versie, met veranderde boogcontour en bredere sponsons, uitgerust met twee Jumo 205D motoren van 656 kW (880 pk), 62 gebouwd.
- Do 18H: Ongewapende trainingsversie met dubbele besturing, 22 gebouwd (+ conversie: ?).
- Do 18L: Ongewapende versie voor zeereddingen.