| USS Arizona | |
|---|---|
|
Type |
Slagschip van de Pennsylvania klasse |
|
Land van herkomst |
Amerika |
| Bouwfirma | Brooklyn Navy Yard |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1914 / 1915 / 1916 |
| Gebruiker(s) | US Navy |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 185,32 m / 29,56 m / 8,76 m. |
| Bepantsering | pantsergordel: 356 mm / dek: 203 mm / geschutstorens: 229-457 mm. |
| Bewapening | 4 x 3: 14"/45 kanons, 22 x 1: 5"/51 kanons, 4 x 1: 3"/50 AA-kanons, 2 x 533-mm torpedobuizen. |
| Vliegtuigen | |
| Voortstuwing | 4x Pearsons stoomturbines, 12x Babcock & Wilcox waterboilers van 21.898 kW naar vier schroefassen |
| Waterverplaatsing | 29.626 standaard / 32.429 volgeladen. |
| Snelheid/Bereik | 21 knp / 8000 zeemijl |
| Bemanning | 915 |
|
Einde |
Tot zinken gebracht tijdens de aanval op Pearl Harbor, 7 december 1941 |
De bouw van de USS Arizona (BB.39) ging in maart 1914 van start. In juni 1915 volgde de tewaterlating en het schip werd na afbouw in oktober 1916 opgeleverd. Tegen het eind van WO I stak het de Atlantische Oceaan over, om zich bij de Britse zeemacht te voegen. Vervolgens werd het schip ingezet om vanuit Frankrijk Amerikaanse soldaten te repatriëren. In de periode 1929-1931 vond een modernisatie plaats. Op 7 december 1941 werd de Arizona ingedeeld bij de Pacific Fleet en kreeg een ankerplaats op Battleship Row, de rede van Pearl Harbor.
Na een korte trip naar de Middellandse Zee in april-juli 1919 ging het schip in een haven aan de Amerikaanse oostkust voor anker. Vanaf 1921 voer het schip acht jaar bij de Stille-Oceaanvloot. Na de modernisatie in 1929 maakte president Hoover er een trip mee langs de West-Indische eilanden. Het slagschip voer door het Panamakanaal terug naar de Stille-Oceaanvloot. Daar zou het de rest van zijn operationele leven blijven.
Pearl Harbor[]
De Japanse vliegtuigen die de eerste luchtaanval op Pearl Harbor uitvoerden, hadden geen enkele moeite om een doel uit te kiezen. Op Battleship Row lagen maar liefst zeven Amerikaanse slagschepen voor anker. Aan de zeezijde waren dat de USS Oklahama, de USS Virginia en het reparatieschip USS Vestal. Aan landzijde lagen de USSMaryland, de USS Tennessee, de USS Arizona en de USS Nevada voor anker. De USS Arizona werd het eerst getroffen door een torpedo en acht bommen. Dit veroorzaakte op het schip een fikse brand. Zeewater stroomde door grote gaten in de romp naar binnen. Een bom van 725 kg drong om 8.10 uur door het gepantserde dek en ontplofte in het voorste munitiemagazijn. Dit blies het schip compleet op. Van de bemanning konden 1177 man niet wegkomen en kwamen om. Tot de slachtoffers behoorden schout-bij-nacht Kidd en kapitein Van Valkenburgh.
Bergingsteams trachtten later het schip te lichten, maar de schade was onherstelbaar. Wel kon men nog twee geschutstorens met elk drie 14-inch kanons redden.Die kanons werden verwijderd en op land als kustbatterij geïnstalleerd. De romp werd later tot nationaal monument uitgeroepen ter herdenking van alle bemanningsleden die bij de aanval omkwamen en de schepen die werden vernietigd. De Arizona werd van een betonnen overkapping voorzien. Een oliespoor laat zien dat er nog steeds brandstof uit de tanks lekt.
Het zusterschip van de Arizona, de USS Pennsylvania (BB.38), lag tijdens de aanval in een droogdok. Een enkele treffer door een bom veroorzaakte schade. Na reparatie werd dit slagschip opnieuw bij de Stille-Oceaanvloot ingedeeld. Het schip kwam in de hele Stille Oceaan in actie tot de Japanse overgave in 1945.
Tegen het einde van de oorlog werd het schip beschadigd door een vliegtuigtorpedo. De Pennsylvania overleefde de aanval en werd in 1946 als doel gebruikt bij proefnemingen bij de Bikini-eilanden met kernwapens.
Monument[]
De gezonken USS Arizona werd officieel "opgelegd" te Pearl Harbor op 29 december 1941. Bijna een jaar later werd de Arizona voorgoed geschrapt van de Naval Vessel Register op 1 december 1942. Haar wrak was gezonken met een klein gedeelte nog boven water. Haar achterbatterijtorens, toren III (C) en IV (D) werden verwijderd ter vervanging als kustverdediging. Men probeerde nog het scheepswrak te lichten, maar men kreeg de Arizona alleen maar terug horizontaal op de havenbodem. De verhakkelde bovenbouw werd verwijderd en de nog bruikbare stukken werden ontmanteld voor verdere militaire doeleinden. De A-toren vooraan, bleef onder water steken en was achteraan beschadigd door de explosie van het munitieruim. Nu nog steken de drieloopskanonnen dreigend naar voor, maar dan onder water.
Het wrak van de USS Arizona herinnert te Pearl Harbor, een memorial, tot het volk van haar bemanningsleden op die decembermorgen in 1941. Op 7 maart 1950, laat admiraal Arthur W. Radford, Commandant en Opperbevelhebber van de Pacificvloot, in die periode een gereedgekomen en kleurrijk bouwsel herrijzen over Arizona's wrakoverblijfsel en maatregelen werden er getroffen, gedurende de regeringsperiode van president Dwight D. Eisenhower en John F. Kennedy. Zij verklaarden het wrak als een nationaal oorlogsgedenkmaal. Een wit monument werd gebouwd en opgedragen, op 30 mei 1962 voor de vele gevallen slachtoffers. Duizenden bezoekers hebben in de loop der jaren het Arizona-monument bezocht waaronder zeer veel oorlogsveteranen. De oude veteranen van de Arizona staan met betraande ogen naar de vele vergulde namen op de witmarmeren muurlijst te kijken. Daartussen vinden ze zeker namen bij van gesneuvelde kameraden en vrienden. Velen hebben ondanks hun verwondingen, het nog overleefd en danken nu de voorzienigheid dat ze dit Arizona-monument nog mogen en kunnen bezoeken...
De aankomende en vertrekkende marineschepen, van welke formaat of grootte, ook ongeacht buitenlandse bezoekende mogendheden, groeten bij het passeren met hun schip, het Arizona-monument voor de gevallen zeelieden. In saluerende houding staan de officieren en matrozen bij het voorbijvaren. Dit is een protocol dat formeel wordt ingeluid en strikt wordt nageleefd.
Het monumentale wrak ligt nu al decennia lang onder water, en begint nu stilaan meer stookolie te verliezen uit zijn bunkertanks. Men schat dat er nog voor vele tonnen stookolie, in de nu verroeste bunkertanks zit. Men heeft ze nog niet willen uitpompen. De Amerikanen beschouwen dit als de vele tranen van de gesneuvelden en van het schip zelf. De bezoekers aan het monument zien langs de resterende open torengaten de stookolie ronddrijven. Om de hoeveelheid olie in te perken werd een gordelband rondom het wrak gelegd, om verdere olieverspreiding in de marinehaven in te dammen. Duikerteams hebben het wrak aan de buitenkant onderzocht. Resterende drieloopskanonnen op het voordek, dreigen nog altijd vooruit, al zijn ze met zeealgen en -mos begroeid. Met behulp van een mini-duikbootrobot, uitgerust met zoeklicht en een camera, werd de USS Arizona binnenin onderzocht. Men kon in één van de vele officierskajuiten binnenvaren met de mini-onderzeeër. Daar zag men nog de wastafel met intacte spiegelkast, een "witte" telefoon, kleerhangers in een kleerkast en een open boekenkast, met nog papieren erin. Voor een duiker is het levensgevaarlijk, zich in deze duistere doolhofgangen van het voormalige slagschip, te begeven. Moesten de bunkertanks toch doorbreken, dan betekent dat een olieramp voor de marinehaven van Pearl Harbor.